Ivan Gundulić

O autoru

Dragoljub Pavlović (rođen 4. juna 1903. u Jablanici – umro 11. avgusta 1966. u Beogradu) je bio srpski istoričar književnosti i akademik. U svojim radovima razmatrao je različita pitanja srednjovekovne, dubrovačke i narodne književnosti.

Biografija

Pavlović se školovao u Nišu, Vranju i Skoplju gde je završio gimnaziju 1922. godine. Istoriju jugoslovenske i uporedne književnosti sa teorijom književnosti studirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu između 1922. i 1926. godine. Za asistenta na katedri za jugoslovensku književnost izabran je 1927. godine. Na usavršavanju u Grenoblu bio je 1927. i 1928. godine. Doktorirao je 1931. sa tezom Đorđe Bašić, dubrovački biograf XVIII veka. Bio je biran u sva nastavnička zvanja: docent je postao 1933, vanredni profesor 1938. a redovni profesor 1951. godine. Tokom Drugog svetskog rata bio je interniran u Dortmundu. Tokom više godina bio je upravnik Katedre za jugoslovensku književnost, prodekan (1950—1951) i dekan 81959—1960) Filozofskog fakulteta u Beogradu. Dopisni član Srpske akademije nauka postao je 1952. a redovni 1961. godine. Od 1933. uređivao je časopis Prilozi za književnost, jezik, istoriju i folklor (skraćeno Prilozi za KJIF) a nakon Drugog svetskog rat je pokrenuo, sa nekolicinom kolega, ponovno izdavanje ovog časopisa. Bio je i predsednik Društva za srpskohrvatski jezik i rukovodilac u Bibliografskom institutu Filozofskog fakulteta u Beogradu.

Naučni rad

U oblasti istorije književnosti ostavio je veliki opus radova na različite teme iz srednjovekovne, dubrovačke i narodne književnosti. Osnovna oblast naučnog rada bila mu je istorija dubrovačke književnosti. Na osnovu arhivskih istraživanja napisao je više rasprava i monografija o pitanjima iz kulturne istorije Duborvačke republike kao i o bitnim nosiocima kulturne delatnosti u Dubrovniku (Ivan Gundulić, Ivan Bunić, Stijepo Đorđić—Đurđević, Horacije Mažibradić, Martolica Ranjina, Kriza staleza vlasteotskog u Dubrovniku XVII veka i dr.) Proučavanje srednjovekovne književnosti jugoslovenskih naroda unapredio je dvema antologijama tekstova kao i razmatranjem novih tema o srpskoj srednjovekovnoj književnosti (Elementi humanizma u srpskoj književnosti XV veka). U svojim radovima nakon Drugog svetkog rata srpskoj književnosti je pristupao sa osnova novih, marksističkih tendencija, u jugoslovenskoj istoriografiji.